Prolog

Czasem wystarczy jedno zwykłe ''Żegnaj'', aby zniszczyć człowieka.

Ile razy w życiu to usłyszałam? Przepraszam, ale przestałam liczyć. 

W dniu kiedy rodzice oznajmili mi wyjazd do innego miasta, nie zgodziłam się. 

Nigdy nie marzyła mi się słoneczna Kalifornia, wolałam zostać tu w deszczowym Londynie.

Mieszkam u babci, która niedługo skończy siedemdziesiąt lat.

Mały domek, mały pokój w którym kryje swoje tajemnice. 

Towarzystwa dotrzymuje mi czarny kot, którego przygarnęłam sprzed uniwersytetu. 

Tak, studiowałam i studiuje do tej pory.

Nikt nie był zadowolony z kierunku jaki wybrałam.

Raczej nigdy z niczego nie byli zadowoleni.

Kochałam malować i nikt nie może mi przeszkodzić w dalszym rozwijaniu mojego talentu.

Byłam uparta, chamska i bezduszna, ale również wrażliwa.

Mało kto chciał się ze mną kolegować a co dopiero rozmawiać.

Dla ludzi byłam po prostu psychiczna.

✖ ✖ ✖

Wzięłam się za kolejne opowiadanie whoho. 

Mam nadzieje, że je skończę :)